بازدیدها: 177
۲۶ مرداد سال ۱۳۶۹ یکی از به یادماندنیترین روزهای ایرانیان است.
٢٦ مرداد سندى ديگر از صبورى و ايمان مادران و همسران آزادگان سرافراز انقلاب اسلامى است.
امسال تقارن این ایام با روزهای اسارت حضرت زینب (سلام الله علیها) شکوه این مقاومت و سرافرازی را به جهاد تبیین پیوند زده است.”
آیت الله هاشمی رفسنجانی، رئیس جمهور وقت، با موافقت درخواست صدام برای پذیرش برقراری صلح زمینه بازگشت و تبادل اسرای ایرانی با عراقی را فراهم ساخت.
صدام دو هفته پس از اشغال نظامی کویت، در نامهای به رئیس جمهور ایران موافقت خود را با عهدنامه ۱۹۷۵ الجزیره و تسلیم شدن در برابر شرایط ایران برای پایان دادن به جنگ هشت ساله اعلام کرد. دو روز پس از ارسال نامه، بازگشت اسرا -که با اصطلاح آزاده در داخل کشور از آنان یاد میشود – به کشور آغاز گردید. تحقق بازگشت اسرا در این فاصله زمانی کوتاه به این دلیل بود که صدام در نامه مذکور قول عقبنشینی از مرزهای ایران و آزادسازی اسیران ایرانی را داده بود. درپی ارسال پاسخ نامه از سوی ایران، توافق نهایی برای پذیرش آتشبس در سرتاسر مرزهای مشترک دو کشور ایران و عراق عملی شد.
بیتردید اتمام اسارت نیروهای ایران در اسراتگاههای رژیم بیرحم بعثی عراق نتیجهی رشادت، پایداری و سالها تحمل شدیدترین شکنجهها و وفاداری ملت مسلمان ایران به اصول، آرمانها و مقاومت در برابر سلطهطلبیهای دشمنان قسم خورده ایران در طول هشت سال جنگ تحمیلی و نابرابر با دشمن تا دندان مسلّح رژیم بعث عراق ضد ایران بود.
در گرماگرم تابستان، روز 26 مرداد سال 69 اولین گروه از آزادگان سرفراز قدم بر حریم همچون جنت وطن اسلامی خویش گذاردند. ستاد رسیدگی به امور آزادگان، که در ۲۲ مرداد ۶۹ تشکیل شده بود، تبادل حدود 50 هزار آزاده را با همین تعداد اسیر عراقی و با هماهنگی دستگاههای دیگر برعهده گرفت؛ البته اسرا عراقی، نظامی بودند در صورتیکه اسرای ایران، قریب به اتفاق نوجوانان و جوانان بسیجی و غیرنظامیان داوطلب بودند. آزادگان سربلند ایرانی از چندین منطقه مرزی با استقبال پرشور هممیهنان و تشریفات خاص دولتی وارد کشور شدند و اولین واکنش این غیورمردان عزیز در بدو ورود، بوسه برخاک گوهربار ایران و ریختن اشک شوق بود.
امام خمینی(ره) در کلام پدرانه خود از اسرا با واژگانی نغز و زیبا سخن گفتهاند: «اسرا در چنگال دژخیمان، خود سرود آزادیاند و احرار جهان آن را زمزمه میکنند». مقام معظم رهبري نیز همچون امام امت درباره آزادگان با نگاهی قدرشناسانه مي فرمايند:« يكي از چيزهايي كه شما را، دلهايتان را زنده نگه ميداشت، پراميد نگه ميداشت، ياد آن چهره و روحيهي پر صلابت امام عزيزمان بود. آن بزرگوار هم خيلي به ياد اسرا بودند… شما در دوران اسارت، شرايط سختي را گذرانديد، اما در عين حال با حفظ دين و اعتقادات و دلبستگي خود به اسلام، امام و انقلاب موجب افتخار و آبرومندي ملت خود در برابر دشمن شديد».